O tym, jak miłość do zwierząt wpakowała Żorża w kłopoty

Nadszedł sierpień i jak co roku w okolicach Żaneiro de Rio szykowano się do żniw. Jedną z tradycji okolicznych obszarników, która niezmiernie zasmucała i bulwersowała Żorża Żyrafko, było polowanie na lisy urządzane tuż przed tym najważniejszym dla farmerów w roku wydarzeniem. Tego roku jednak postanowił działać, aby uratować jak największą ilość tych pożytecznych i sympatycznych zwierzątek. Już od kilku tygodni w tajemnicy budował dla nich głęboko w lesie kryjówki. U zaprzyjaźnionego masarza miał zamówioną ogromną ilość kiełbasy dla zmylenia gończych psów. Zamierzał ułożyć z niej drogę i wywieść je z pola w zupełnie innym kierunku. Pomysłowość Żorża w temacie ratowania bezbronnych stworzeń nie miała granic. Dowiedział się od znajomego, że bankrutująca fabryka zabawek ma na sprzedaż nieograniczone ilości pluszowych lisów. Oczywiście od razu postanowił zakupić ich większą partię i dla zmylenia również myśliwych poumieszczać je wypchane kiełbasą w wykopanych przez siebie osobiście norkach niezwykle podobnych do lisich. Żorż tryumfował. Był pewien, że dzięki jego działaniom żaden lis w tym roku nie padnie ofiarą myśliwych.

Ostatniej niedzieli przed żniwami, której co roku odbywało się polowanie, wcześnie rano Żorż oznajmił Żanecie, że chciałby zabrać ją na wycieczkę za miasto.  Po drodze Żorż opowiedział jej o gorzkim losie, jaki spotyka miejscowe lisy. Żaneta nic o tym nie wiedziała, gdyż zawsze w tym czasie była zajęta robieniem przetworów z późnych wiśni, które wtedy wychodziły najsmaczniejsze.  Następnie obliczywszy z góry efekt opowieści oznajmił tajemniczo, że w tym roku wszystko będzie inaczej. 

 

Gdy przybyli na miejsce Żorż z lekkim zdziwieniem stwierdził, że na miejscu nie ma jeszcze nagonki, myśliwi nie są ustawieni pod lasem i w ogóle nie słychać gończych psów. Pomyślał, że to może jeszcze za wcześnie, ale z biegiem czasu jego zdziwienie przerodziło się w niepokój, a następnie w pewność, że coś poszło nie tak i pobiegł sprawdzić, co się dzieje. W wielkiej konsternacji odkrył, że nigdzie nie ma rozłożonej przez niego kiełbasy, a przygotowane kryjówki są puste. Czekając na Żorża lekko znudzona Żaneta zaczęła się przechadzać wśród zbóż i już po chwili jej drogę przebiegł lis ścigający polnego szkodnika...

 

Kilka dni później będąc w biurze Żorż w ramach kontroli przeglądał dziennik Towarzystwa Myśliwskiego Żaneiro de Rio, a w nim na przedostatniej stronie znalazł notatkę następującej treści: 

(...) Podczas zebrania ustalono, że trzeba sprowadzić w okolicę lisy z sąsiednich okręgów, gdyż pomimo rezygnacji z dorocznego odstrzału lisa zwierzęta te nie radzą sobie z wyłowieniem szkodników polnych, które szczególnie rozpleniły się w tym roku. Jednocześnie jednogłośnym postanowieniem uchwalono rozpoczęcie śledztw w sprawach: samowoli budowlanej w środku lasu, odkrytej przez gajowego Osiołko, sabotażu polegającego na dokarmianiu lisów kiełbasą oraz niewytłumaczalnego aktu wypychania tąże kiełbasą pluszowych zabawek. 

Podpisano: sekretarz Towarzystwa Myśliwskiego Żaneiro de Rio Makary Masełko-Smażyński.

Spódnica - uszyta według własnego pomysłu
Koszulka - Pan tu nie stał
Pasek - dobrze wydana złotówka w secondhandzie
Futrzany kołnierz - Vintage For Ever
Torebka - z wyprzedaży u Vintage Girl

Skirt - handmade, own pattern
T-shirt - Polish shop Pan tu nie stał
Belt - 1 zloty spent in secondhand
Fur collar - Vintage For Ever
Bag - sales from Vintage Girl wardrobe

Photo by MoniaLissa