Per aspera ad astra, czyli o tym, jak Żaneta wróciła do domu

Był skwarny lipcowy poranek. Zazwyczaj o tej porze po ulicach kręcili się tylko mleczarze i dostarczyciele świeżutkich bułeczek, ale tego dnia panowało niezwykłe ożywienie. Każdy, kto liczył się w mieście, chciał być jak najszybciej na dworcu kolejowym. Nikomu jednak nie udało się wyprzedzić Żorża Żyrafko, który znalazł się tam już poprzedniego wieczoru. Rosnący tłum niespecjalnie mu się podobał, lecz rozumiał, że po ostatnich wydarzeniach wszyscy będą chcieli Ją powitać. Orkiestra dęta straży pożarnej pod kierunkiem samego maestro Piano-Gaśnickiego rozstawiła się na peronie. Już za chwileczkę miał wjechać pociąg...

Żaneta była strasznie zmęczona po całonocnej podróży. Na szczęście już niedługo miała dojechać na miejsce. Miała tylko nadzieję, że Żorż nie zapomniał o jej przyjeździe i że kupił jajka i szczypiorek, o które go prosiła w ostatnim liście. Pociąg mijał powoli kolejne dzielnice Żaneiro de Rio. Gdy wjechał na stację Żaneta z wielkim zdumieniem zobaczyła gęsty tłum ludzi na sąsiednim peronie. "Pewnie czekają na kogoś ważnego" - pomyślała Żaneta, zabrała swoje walizeczki i ruszyła ku wyjściu. Wysiadłszy ujrzała, że ci sami ludzie wybiegają teraz z podziemnego przejścia na jej peronie i pędzą w jej kierunku z jakimiś transparentami i czerwonym z wysiłku burmistrzem na czele. Odsunęła się, żeby ich przepuścić, ale burmistrz zatrzymał się dokładnie przed nią. Otarł czoło, poczekał aż orkiestra się ustawi i zacznie grać "Marsza Zwycięzców", po czym uroczyście oświadczył: "Pani Żaneto, witamy z powrotem".

Trzy miesiące wcześniej Żaneta wyjechała z miasta, aby wziąć udział w programie telewizyjnym "Casa i kasa", w którym uczestnicy walczyli o główną nagrodę pieniężną w konkursie na najpiękniejsze urządzenie domu. Żaneta doszła aż do finału, w którym niestety przegrała o włos ze swoim konkurentem. Tak czy owak przez te trzy miesiące, nie będąc tego świadomą, zdobyła wielką popularność i sympatię telewidzów. 

Gdy odbierała list gratulacyjny, dostrzegła Żorża, który machał do niej z sąsiedniego peronu. Poczekała, aż dziecięcy chórek z niedzielnej szkółki odśpiewa specjalnie napisany na tę okazję kanon pt."Wdzięczniśmy Żanetko", po czym przedarła się przez tłum, aby dotrzeć do Żorża. W przejściu podziemnym natknęła się na spóźnionych fotoreporterów, którzy zgubili się jadąc tą samą taksówką i zapozowała im do kilku zdjęć. Wreszcie wydostała się na zewnątrz, wpadła Żorżowi w objęcia i oboje udali się do domu. Odtąd już wszystko miało być tak jak dawniej.

Kurtka - uszyta z ocieplanej wełny w pepitkę na podstawie
wykroju Burda 9/2013 z małymi zmianami
Sukienka - odziedziczona po Mamie Żanety, uszyta przez Babcię Żanety
Pasek - pamiątka z wyprawy na greckie wyspy
Buty - Ryłko
Torebka i kuferek - zakupione w sklepach internetowych

Photo by Spóźnieni Fotoreporterzy

***

Po wielu miesiącach urządzania domu Żaneta postanowiła oddać się urządzaniu własnej garderoby.