O tym, jak Żaneta poznała Żorża

Będąc studentką pierwszego roku literatury i jednocześnie wielbicielką książek, Żaneta przeznaczała każdy grosz ze swojego skromnego stypendium na zakup podręczników oraz kolejnych pozycji literackich. Gdy funduszy było coraz mniej, a lista wymarzonych książek Żanety wydłużyła się o kolejne 10 pozycji, postanowiła znaleźć dorywczą pracę zarobkową. Przyjęła się jako kelnerka w kawiarni, która była usytuowana naprzeciwko jednego z budynków uniwersyteckich. 

Na przedpołudniowej zmianie klientów kawiarni nie było wielu, więc Żaneta w wolnych chwilach siadała sobie na kanapie i przyglądała się gościom. Lubiła zastanawiać się, kim są na co dzień, czym się zajmują, czy mają rodziny i jaka jest ich ulubiona książka.

  

Jej uwagę zwrócił pewien przystojny młodzieniec, który każdego dnia około 11.00 rano zajmował stolik przy oknie i zamawiał szklankę herbaty z jednym plasterkiem cytryny. 

Popijając herbatę wertował zabrane ze sobą woluminy, które - jak Żanecie udało się któregoś razu podejrzeć - traktowały o tajemnicach antropologii. Tak bardzo go wciągały, że zdarzało mu się pić już całkiem zimną herbatę. Czasem Żaneta, wzruszona jego zainteresowaniami, proponowała, że wymieni mu ją na ciepłą, znowu z jednym plasterkiem cytryny, a on z wdzięcznością na tę propozycję przystawał. Wtedy też dowiedziała się, że młodzieniec ma na imię Żorż, że pochodzi ze starodawnego rodu Żyrafko herbu Same Pyszności i że przygotowuje się do obrony pracy magisterskiej. Z biegiem czasu Żaneta odkryła, że codziennie czeka na godzinę jedenastą i na króciutką  pogawędkę z Żorżem...

Bluzka - uszyta według własnego wykroju kimonowego
Spódnica - szyta z półkola, po poprawkach, uzupełniona ręcznie przyszytą koronką
Sweter - H&M
Rajstopy - Marilyn

 

Photo by niezastąpiona Żaklina Żuczek